Met de meeste kinderen van gescheiden ouders gaat het na verloop van tijd weer goed. Ze zijn gewend aan de nieuwe situatie en ontwikkelen zich net zo goed als leeftijdsgenootjes van wie de ouders nog bij elkaar zijn. Uit onderzoek blijkt wel dat dit vooral geldt voor kindjes van wie de ouders na het scheiden goed met elkaar blijven omgaan. Immers als ouders kan je nu eenmaal niet scheiden.
Ouders zijn meestal heel erg bezorgd over het hoe en wanneer je je kids vertelt dat mama en papa niet meer samen verder kunnen. De slapeloze nachten die ze ondergaan voorafgaand aan het moment om deze 'boodschap' aan hun kroost mee te delen wordt vaak als 'hels & stressy' omschreven.
De timing is voor iedereen persoonlijk, het hoe ook: samen de boodschap brengen is voor de kinderen wel makkelijker te 'begrijpen'. Dan zien ze dat ook in 'kwade' tijden hun ouders toch nog 'samen' bereikbaar zijn. Elkaar verwijten maken op dat moment is natuurlijk niet de meest opportune manier: laat je eigen emoties als persoon niet de overhand nemen bij het melden van jullie uiteengaan tijdens dit gesprek met je kinderen. Zorg voor een begrijpelijke verwoording en sta open voor vragen; Neem jullie tijd om dit samen te bespreken vooraf - wees ook samen aanwezig tijdens maar zeker ook de dagen na dit gesprek. Soms duurt het even voor de vragen volgen en de kwartjes vallen.
Emoties die 'gezond' naar buiten komen zorgen voor een vlotter verwerkingsproces. Net zoals volwassenen heeft elk kind zijn of haar manier om dingen 'te plaatsen' en te verwerken. En daar kunnen best wel wat 'speciale' reacties bij zijn.
Er kan Ontkenning, Schuld, Verlatingsangst, Boosheid, ..soms zelfs volledige stilte volgen op jullie boodschap. Een beetje afhankelijk van de leeftijd.
Ontkenning. Ook kleine kinderen maken een rouwproces door en dat begint met ontkenning. Via het vertellen van verhaaltjes kan je kind heel bedreven zijn in het ontkennen van de scheiding. Ze doen bijvoorbeeld net alsof ze niet weten wat er aan de hand is en vragen voortdurend wanneer de andere ouder thuis komt. Of ze maken zichzelf wijs dat jullie binnenkort weer gaan trouwen. Soms denken ze dat jullie terug samen zullen komen als hun gedrag maar 'goed' is. Wijs je kind in deze dingen niet te streng terecht, benadruk echter dat jullie niet meer bij elkaar zullen komen. Neem de tijd en ruimte om hier verder op in te gaan. (beide ouders kunnen op een andere manier verwoorden rond deze situatie; dat is ok; zolang de strekking maar gelijkaardig is.) Er bestaat best wel wat litteratuur rond scheiden en kinderen.
Informeer eventueel ook eens in de bib.
Schuld. Veel kinderen denken dat de scheiding hun schuld is. Er gebeuren immers veel dingen in hun leven die ze op de een of andere manier zelf hebben veroorzaakt. Ook als ze niet kunnen uitleggen waarom ze denken schuld te hebben, kan dit gevoel enorm groot zijn. Let eens op hoe vaak je kind sorry zegt zonder een aanwijsbare reden. Benadruk regelmatig dat de scheiding niets te maken heeft met wat het kind heeft gezegd, gedaan of gedacht. De scheiding is alleen de beslissing van jou en je partner. Mama en papa blijven jullie steeds!
Verlatingsangst. De ervaring dat een vertrouwd en ‘vanzelfsprekend’ persoon zomaar kan weggaan, kan angst oproepen dat dit opnieuw zal en kan gebeuren. De angst dat bijv opa en oma ook weg zullen gaan of de vaste baby sit,....? Plots kunnen kinderen weer last krijgen van eenkennigheid en verlatingsangst. Probeer de tijd te nemen tot het vertrouwen terug is gegroeid door niet te veel vreemden in te schakelen.
Boosheid. Soms worden kinderen heel boos. De meeste peuters en kleuters hebben nog niet de woorden of gedachten om gericht boos op jullie te worden, maar ze voelen wel veel boosheid in zichzelf. Dat kan ook komen door de andere emoties, zoals angst en verdriet. Geef het ruimte om boos te zijn, maar laat onaanvaardbaar gedrag niet toe. Slaan, schoppen en knijpen zijn ook nu niet ok! Geef je kind andere oplossingen om zijn boosheid te laten zien: Maak bijvoorbeeld een ‘boze pet’ om op te zetten of een ‘boze stoel’. Zo kunnen kinderen aangeven dat ze boos zijn en eventjes op 'zichzelf' willen zijn.
Comments