Inzichtje....Het is wat het is.
Verliezen. Het verlies. Schrik om te verliezen. Een gevecht. Bijna een oorlog. Angst en verlies: het maakt deel uit van mezelf, ja toch?
Bindingsangst in relaties, het wegduwen van anderen en het niet dichtbij laten komen van mensen die je graag hebt; Trauma. Pijn. Kwelling.
3 x op een rij mensen verloren die me nauw aan het hart lagen. Die ik graag zag. En zie. Die waardevol en van betekenis waren voor mij. Waarmee ik kon praten, mezelf mocht zijn, kon zijn, waar het lachen een constante was, relativering een must en vooral waar liefde ongerept mocht stromen..
Weg. Kwijt. Verloren. Alleen.
Ze waren ook het pantser tegen jaloezie, hatelijke en venijnige opmerkingen, balsem op wondes die werden geslagen, mee-denkend in wat het leven kon bieden….Ze hadden een onvoorwaardelijk geloof en vertrouwen, een zekerheid van kunnen, een weten en aanvoelen van wat er speelde. In mij. Zoveel meer dan ik zelf?!
Steun en toeverlaat. Op alle gebieden. Mijn man. Mijn grootvader. Mijn vader.
Toen veranderde alles: er kwam plots een ommezwaai….of ik nam de bocht?! Eerder dan me te dompelen in de rouw... Ik werd de zorgende, verantwoordelijkheid nemend over dingen die mij niet toebehoorden, Instellen op overleven kost wat kost. Voor die andere nog kleine man. Zoon.
De schrik om niet toereikend te zijn in dat wat nodig was voor hem. De angst om hem afgenomen te worden door externen. Het verdriet om niet alles te kunnen geven wat hij nodig had, een papa? Mama en papa in dezelfde persoon.
Vanuit mijn krampachtig zoeken naar (dis)balans en mededogen, als rechter, trooster, mama, vrouw. Met grote onzekerheid, harde beslissingen nemen, vooruit….blijven gaan. Geen andere weg? Of te blind en wanhopig aan het strijden?
Focus op het vol-wassen laten worden, hardheid als panter om te leren dealen met verlies…. Dat dit een zacht bedje zou worden waar hij zich kon nestelen en dus helemaal hetzelfde kon doen en be-leven… Schrikken.
Toen was het nog een onbekend gegeven. Nu is het een diep ingeslepen weten en voelen. Het had anders kunnen en mogen zijn…mits…geen spijt of kwaadheid of onmacht: enkel erkenning van wie ik was en ben geworden. Vertrouwen in hem: meer dan hij zelf…
Zijn weg zoeken is een mogelijkheid voor anders en nieuw. Opties, mogelijkheden, ups en downs Als dé manier om te verbinden. Niet met woorden maar vanuit ieders kern. Los laten en Zijn. Op ieders eigen krachtige en unieke manier.
Het familie systeem: mooi en krachtig. Lastig en confronterend. Nooit saai, toch?
Het kan . Het mag. Ik doe het gewoon …
Meer weten? Sessie boeken?
Bel of mail
Warme groet
Annemiek
Xxx
Comments