Alle kinderen, ongeacht hun leeftijd, hebben het moeilijk met het uiteen gaan van hun ouders. Hun vaste basis, het gezin valt uit elkaar. Dit zorgt voor behoorlijk wat emoties. Kinderen kunnen bijvoorbeeld erg verdrietig zijn, of boos op één of beide ouders. Dat is normaal. Vaak zit je op dat moment, als ouder, zelf in zak en as, ben je zoekende hoe en wat en dan overvalt het verdriet of de boosheid van je kind eens zo hard.
Tip: Blijf zelf, hoe moeilijk je het ook hebt, rustig (en neen dat wil niet zeggen dat je je tranen niet mag laten zien) en steun je kinderen om hun emoties te uiten.
Wanneer je als ouders scheidt, blijf je toch nog 'ouder' en is het noodzakelijk bij het jonge kind een vaste structuur in hun dagindeling te maken. Zoveel mogelijk gericht op hun leefwereld. Houd gezinsgewoontes daarom zoveel mogelijk in stand, zoals vaste rituelen, slapen of eten. Dit geeft zekerheid en veiligheid.
Een peuter/kleuter van 3 jaar kan een scheiding cognitief nog niet begrijpen. Hou het gesprek dus heel kort en eenvoudig. Leg in een paar zinnen uit dat bijvoorbeeld dat papa en mama niet meer verliefd zijn en papa/mama ergens anders gaat wonen.
Een jong kind ervaart verwarring als er spanning is in het gezin of als één van de vaste verzorgers opeens wegvalt - ze hebben nog weinig taal om dit alles goed te begrijpen of vragen te stellen. Na je verhaal gaan kinderen soms minder zelfstandig spelen, of een beetje passiever worden. Anderen kunnen plots minder stappen zetten in hun ontwikkeling. En anderen reageren heel erg druk of zijn extra aanhankelijk en willen bijv de ouder niet loslaten om te gaan slapen. Dit is volkomen normaal: neem je tijd en laat je kind dicht bij je blijven op de momenten dat je echt ook de tijd neemt om er te zijn.
Voorkomende reacties (niet compleet)
Versterkte negatieve emoties: meer huilen, meer driftbuien,
Niet meer zelfstandig lopen of eten, plassen in de broek
Slaapproblemen (angst voor het donker, niet meer alleen in bedje/kamer willen liggen, nachtmerries, terug tutje vragen,....)
Moeite met afscheid nemen
Geduld, begrip en liefde zijn een belangrijk gegeven tijdens deze periode.. Geef je kind de tijd om weer genoeg vertrouwen op te bouwen. Praat met de onthaalouder/kleuterleerkracht/opvang,.., zo weten ze waarom, als je kind verdrietig is, het extra aandacht vraagt of het zich lastig gedraagt. Kunnen terugvallen op zaken die niet veranderen zorgt voor een gevoel van veiligheid. Wijzig bijvoorbeeld het dagritme en vaste rituelen (o.a. eet- en slaapmomenten) niet. De overgang voor een kind van de thuissituatie bij de ene ouder naar de andere ouder, is ook voor jonge kinderen moeilijk. Ouders merken vaak dat hun kind na deze overgang nood heeft aan ontlading en steun om zich opnieuw aan te passen.
Luister goed naar wat je kindje zegt. Als hij iets echt niet wil, probeer het dan niet af te dwingen. Maak op een rustige toon duidelijk dat het soms simpelweg niet anders kan. Jullie moeten je allemaal aanpassingen hoe naar het ook is. Goed luisteren betekent niet dat je hem altijd zijn zin moet geven, wel dat je peuter serieus neemt.
Je kind heeft zijn ouders erg nodig doorheen de periode van een scheiding, maar je kan er als ouder pas zijn voor je kind als je ook goed voor jezelf zorgt. Heftige emoties zoals woede, rouw, angst en verdriet zijn in die periode niet ongewoon. Zorg dat die gevoelens niet in de weg zitten tussen jou en je kind. Praat erover met iemand uit je omgeving, zoek professionele hulp, geef aan wat je nodig hebt... Steun is belangrijk en waardevol om deze tijd 'gezond' door te komen.
Annemiek
Comments